Przejdź do treści 
Piwowarstwo na ziemiach polskich rozwijało się już od wczesnego średniowiecza. Kroniki wspominają, że wina nie znano w Polsce, za to piwo warzone z żyta, pszenicy, jęczmienia czy orkiszu cieszyło się ogromnym powodzeniem. Chmiel na terenie Polski uprawiano już w X wieku. Napój ten, początkowo bez dodatku chmielu, szybko się psuł i miał niższą zawartość alkoholu, jednak jego popularność nie słabła.
Samo słowo „piwo” pochodzi od prasłowiańskiego „pivo” lub „piti”, czyli „napój” lub „pić”. Spożywano je niezależnie od wieku i okazji, często traktując jako podstawowy napój. W miarę upływu czasu dodawanie chmielu stało się powszechną praktyką, co zmieniło jego smak i właściwości. Dla tych, którzy szukali mocniejszych trunków, miód pitny był naturalnym wyborem.
Słowianie pili nie tylko piwo. Wczesną wiosną z brzozowych pni zbierano oskołę – sok z brzozy, który ceniono za delikatny, słodkawy smak i właściwości lecznicze. Wśród ciepłych napojów popularne były napary z ziół, takich jak mięta czy pokrzywa. Co ciekawe, Słowianie mieli swoją własną wersję herbaty – napar z wierzbówki kiprzycy, którą fermentowano i suszono, aby uzyskać unikalny napój o prozdrowotnych właściwościach. Wierzbówka, która pojawiała się na terenach po pożarach lasów, wykorzystywana była już od XII wieku na terenach dzisiejszej Rosji.
Oprócz piwa i wody, Słowianie cenili również inne napoje, często pochodzenia naturalnego i o właściwościach zdrowotnych. Jednym z nich była oskoła, czyli sok z brzozy. Zbierało się go wczesną wiosną poprzez nacinanie pnia drzewa na głębokość około 4 cm. Z jednego, dorodnego drzewa można było uzyskać nawet do 15 litrów tego orzeźwiającego płynu, który wyróżniał się słodkawym smakiem i był doceniany za swoje właściwości lecznicze.
W przypadku ciepłych naturalnych napojów Słowianie nie ograniczali się jedynie do popularnych dziś ziół, takich jak mięta czy pokrzywa. Okazuje się, że mieli swoją wersję herbaty na długo przed tym, jak ten naturalny napój ten pojawił się w Europie. Chodzi o wierzbówkę kiprzycę, którą już w XII wieku zaczęto fermentować i suszyć na terenach dzisiejszej Rosji. Herbata z wierzbówki zawierała wiele substancji prozdrowotnych, a co ciekawe, była całkowicie pozbawiona kofeiny. Roślina ta występuje niemal na całym świecie, a jej szczególną cechą jest to, że jako jedna z pierwszych pojawia się na terenach leśnych po pożarach.
Słowiańskie tradycje alkoholowe to prawdziwe bogactwo smaków i aromatów, które łączą w sobie dziedzictwo lokalnych surowców, ziół oraz technik fermentacji. Koktajle inspirowane słowiańskimi recepturami to nie tylko mieszanki trunków, ale również nalewki ziołowe, pitne miody oraz różnorodne napary. Przygotowywane z naturalnych składników, takich jak miód, zioła, owoce leśne i korzenie, oferują one unikalne doznania smakowe, które odzwierciedlają kulturę i obyczaje dawnych Słowian. Wieczorową porą Wyraj zmienia się w prawdziwy koktajl bar!
Nalewki ziołowe, zwane także “nalewami” lub “gorzelniczkami”, od wieków były popularne na słowiańskich stołach. Ich przygotowanie wymaga odpowiedniego doboru ziół, które nie tylko wzbogacają smak alkoholu, ale również niosą ze sobą korzyści zdrowotne. Do najpopularniejszych nalewek należą te na bazie dziurawca, mięty, melisy czy rumianku. Każde zioło dodaje napojowi inny aromat oraz właściwości: od kojącego wpływu na układ nerwowy po wspomaganie trawienia. Często takie nalewki stanowiły element wieczornych biesiad, pełniąc rolę zarówno aperitifu, jak i digestifu.
Miód pitny, nazywany złotem Słowian, to jeden z najstarszych napojów alkoholowych w tej części Europy. Tradycyjnie przygotowywany poprzez fermentację miodu z wodą oraz dodatkiem ziół lub owoców, miód pitny występuje w wielu odmianach: od lekkich, półtoraków, po mocniejsze, trójniaki i czwórniaki. Słowianie wierzyli, że miód pitny nie tylko rozgrzewa ciało, ale także wzmacnia ducha. Koktajle na jego bazie, łączone z aromatycznymi ziołami, takimi jak szałwia czy lawenda, stają się nowoczesną interpretacją tradycyjnych smaków. Dodatek korzennych przypraw, jak cynamon czy goździki, nadaje im głębi, tworząc harmonijną kompozycję, idealną na chłodne wieczory.
Słowiańska kuchnia, bogata w naturalne składniki i pełna głębokich smaków, odżywa na nowo. Tym razem nie na talerzu, a w szkle. Koktajle słowiańskie to połączenie tradycyjnych składników z nowoczesnymi technikami barmańskimi. To propozycja dla tych, którzy szukają nowych doznań smakowych i chcą odkrywać bogactwo naszej kulinarnej przeszłości.
Jakie składniki znajdziemy w słowiańskich koktajlach?
Warszawa to miasto, gdzie w wielu miejscach można napić się drinka. Jednak tylko u nas przygotowywane są one z prawdziwą pasją, inspirowaną słowiańskimi tradycjami.
Nasze koktajle słowiańskie odkryją przed Tobą zupełnie nowy świat. Spróbuj naszego cydru, miodu pitnego czy nalewki z czarnego bzu.
Naszych koktajli możesz spróbować odwiedzając Browary Warszawskie – wyjątkowe miejsce na mapie stolicy, gdzie rodzina i przyjaciele mogą spędzić wspólny wieczór. Zapraszamy na Krochmalną 59/lok U2!
Słowiańskie napoje bezalkoholowe
Słowiańskie napoje bezalkoholowe to skarbnica zdrowia i naturalnych składników, które w ostatnich latach przeżywają swój renesans. Przygotowywane według tradycyjnych receptur, czerpią z bogactwa ziół, owoców oraz naturalnych procesów fermentacyjnych. Napitki takie jak kwas chlebowy, lemoniada ziołowa czy różnorodne mieszanki herbaciane, nie tylko orzeźwiają, ale także dostarczają cennych witamin i minerałów. Współczesne interpretacje tych napojów stawiają na ich prozdrowotne właściwości oraz unikalny, głęboki smak inspirowany tradycjami słowiańskimi.
Kwas chlebowy to jeden z najbardziej charakterystycznych napojów bezalkoholowych, który był powszechnie spożywany w kulturze Słowian. Jego bazę stanowi fermentowany chleb razowy, który pod wpływem naturalnych drożdży i bakterii mlekowych zmienia się w napój o charakterystycznym, lekko kwaskowatym smaku. Kwas chlebowy był nie tylko napojem gaszącym pragnienie, ale także bogatym źródłem probiotyków wspierających zdrowie jelit. Współczesne wersje tego napoju są często wzbogacane ziołami, takimi jak mięta czy melisa, co nadaje im orzeźwiający i aromatyczny posmak. Dodatkowo można spotkać wersje kwasu z dodatkiem owoców leśnych, które wnoszą do niego delikatną słodycz.
Lemoniady ziołowe to doskonały przykład na wykorzystanie mocy natury w codziennych napojach. W przeciwieństwie do tradycyjnych lemoniad, które bazują jedynie na soku z cytryny i cukrze, słowiańskie lemoniady wzbogacane są różnymi ziołami i kwiatami. Popularnym dodatkiem do tego typu napojów jest mięta, szałwia, kwiat bzu czy rumianek. Taka lemoniada może być przygotowana na bazie naparu z ziół, który następnie łączy się z sokiem cytrynowym lub pomarańczowym, a także z miodem jako naturalnym słodzikiem. Tego typu napoje idealnie sprawdzają się jako orzeźwiająca alternatywa w upalne dni oraz jako wsparcie w codziennej detoksykacji organizmu.
Ziołowe mieszanki, stosowane przez Słowian jako napary i herbaty, są doskonałą bazą do tworzenia napojów bezalkoholowych. Do najpopularniejszych połączeń należą mieszanki uspokajające, takie jak połączenie melisy, rumianku i lawendy, oraz mieszanki wzmacniające, które mogą zawierać pokrzywę, dziurawiec oraz korzeń lukrecji. Współczesne interpretacje tych napojów dodają do nich owoce suszone, jak jabłka czy jagody, a także przyprawy korzenne, takie jak cynamon i goździki, co sprawia, że napoje te nabierają głębi i wyrazistości.
Kawa zbożowo-ziołowa, znana również jako kawa słowiańska, to napój przygotowywany z palonych ziaren zbóż, takich jak żyto, jęczmień czy orkisz, często wzbogacany dodatkiem cykorii lub żołędzi. Napój ten, w odróżnieniu od klasycznej kawy, nie zawiera kofeiny, dzięki czemu może być spożywany o każdej porze dnia. W tradycji słowiańskiej była ona uważana za napój wspomagający trawienie oraz poprawiający ogólne samopoczucie. Obecnie kawy bezkofeinowe bazujące na ziołach, takich jak korzeń mniszka czy cykoria, cieszą się coraz większą popularnością jako naturalna alternatywa dla osób, które unikają kofeiny.
Słowiańskie napoje bezalkoholowe stanowią doskonały sposób na wzbogacenie codziennej diety o naturalne smaki oraz prozdrowotne właściwości. Współczesne interpretacje tych napojów, bazujące na dawnych recepturach, mogą przybrać formę orzeźwiających lemoniad, aromatycznych wywarów, a także bezkofeinowych kaw zbożowych. Wszystkie te napoje, mimo swojej prostoty, niosą ze sobą bogactwo aromatów, smaków oraz leczniczą moc ziół, która od wieków była nieodłącznym elementem życia Słowian.
Napar słowiański to coś więcej niż zwykły napój – to powrót do korzeni, gdzie zioła były nieodłącznym elementem codziennego życia, zarówno w celach kulinarnych, jak i leczniczych. W dawnych czasach Słowianie doskonale rozumieli moc roślin i wykorzystywali ją w naparach, które pomagały zachować zdrowie, równowagę ciała oraz ducha. Czerpiąc z bogactwa otaczającej przyrody, przygotowywali mieszanki ziołowe, które były stosowane na różne dolegliwości oraz jako codzienny rytuał relaksacyjny.
Słowiańskie napary powstają z wielu znanych roślin, takich jak rumianek, pokrzywa, mięta, melisa, dziurawiec czy lipa. Każda z tych roślin ma swoje unikalne właściwości zdrowotne i aromatyczne. Rumianek znany jest ze swojego działania łagodzącego i uspokajającego, natomiast dziurawiec stosowany był w celu poprawy nastroju oraz jako środek przeciwdepresyjny. Pokrzywa z kolei działa oczyszczająco na organizm, wspomaga pracę nerek i reguluje gospodarkę hormonalną. W naszych naparach znajdziesz również dzikie gatunki mięt, nagietek, kwiat lawendy czy mniszek.
Sztuka komponowania naparów słowiańskich opierała się na dogłębnym zrozumieniu właściwości poszczególnych ziół oraz ich synergii. Kobiety, które były strażniczkami tej wiedzy, dobierały rośliny tak, aby stworzyć napary nie tylko smaczne, ale także lecznicze. Na przykład napar z rumianku, lipy i mięty działał kojąco na układ nerwowy, ułatwiał zasypianie i wspomagał trawienie. Z kolei mieszanka z dziurawca, melisy i mięty była stosowana przy bólach głowy oraz stanach napięcia emocjonalnego.
Ziołowe herbaty odgrywały w kulturze słowiańskiej ważną rolę, nie tylko jako codzienny napój, ale także jako element wielu rytuałów i obrzędów. Napar z dziurawca, znany również jako „zioło świętojańskie”, był spożywany w czasie przesilenia letniego, aby odpędzać złe moce i przyciągać szczęście. Herbaty z lipy i rumianku stosowano w trakcie obrzędów związanych z oczyszczaniem ciała i ducha, a także jako wsparcie w medytacji i kontemplacji.
Współcześnie napary słowiańskie powracają do łask, a ich prozdrowotne właściwości są doceniane na nowo. Można znaleźć gotowe mieszanki ziołowe inspirowane dawnymi recepturami, takie jak herbata oczyszczająca z pokrzywą i liśćmi brzozy, herbata uspokajająca z melisą, chmielem i lawendą czy napar wspomagający odporność z szałwią, tymiankiem i liśćmi maliny. Wszystkie te mieszanki bazują na tradycyjnej wiedzy zielarskiej, która była przekazywana z pokolenia na pokolenie.
Przygotowanie słowiańskiego naparu jest proste, ale wymaga uwagi i szacunku do używanych składników. Najpierw należy zebrać zioła – najlepiej własnoręcznie, w godzinach porannych, gdy są one najbardziej nasycone energią słoneczną. Suszone zioła należy przechowywać w ciemnym, suchym miejscu, aby zachowały swoje właściwości. Aby przygotować napar, wystarczy zalać susz wrzątkiem, przykryć i odczekać 10-15 minut, aż rośliny oddadzą swoje aromaty oraz składniki odżywcze. Taki napar można pić samodzielnie lub wzbogacić miodem, aby dodać mu słodyczy oraz zwiększyć działanie prozdrowotne.
Współczesne interpretacje słowiańskich naparów to także herbaty z dodatkiem owoców, przypraw oraz innych naturalnych składników. Popularne stały się mieszanki z dodatkiem suszonych jagód, cytrusów czy nawet kwiatów lawendy. Można również eksperymentować z łączeniem różnych ziół, aby uzyskać niepowtarzalne smaki i aromaty. Tego typu herbaty ziołowe doskonale sprawdzają się nie tylko jako codzienny napój, ale również jako element diety wspomagający zdrowie i witalność.
Chcesz zorganizować wydarzenie w Wyraju? Napisz do nas, przygotujemy ofertę dostosowaną do Twoich potrzeb!
ul. Krochamlna 59/lok U2 . 00-864 Warszawa